dijkhard tot op het bot

Hoi meiden,

 

Ik kreeg zomaar in een moment van mentale zwakzinnigheid het idee dat ik gisterenochtend samen met Peet een rondje zou kunnen gaan fietsen. Ik heb dat idee...(terwijl ik nog in mijn warme bed lag) nog een hele tijd proberen te verdringen ....maar  goed, het seizoen is weer begonnen dus vooruit dan maar.

 

Ik dacht er nog even aan om  mijn nieuwe pak aan te trekken, maar heb dat maar niet gedaan, ik denk, ik bewaar het tot woensdag, want dan is het nog nieuw en dan rijden we er met z'n allen mee voor het eerst!!!!

 

Dus oud 'Jan Knijnenburg' pak, korte broek ( ja....korte broek!!!!!) en shirtje en jasje......Het was KOUD!!!!!!!!......echt ik was tot op het bot toe bevroren...het was dan ook nog maar net 10 uur (eigenlijk 9 uur dus.....) en volgens mij was het zo een beetje een gevoelstemperatuur van min 25, met een ijzig windje dat overtrok vanuit Siberie. Nou meiden ik ben er trots op ik stierf van de kou en ik kwam allemaal WATJES tegen met lange broeken.....en ik Dijkhard die ik ben....stoer in mijn korte broek...Ik zal niet vertellen hoeveel kilometer ik heb gefietst want dan schieten er tranen in je ogen van het lachen.....en over hoe snel ik weer thuis was!!!! Het was werkelijk een record.....!!!!

 

Rij ik toevallig 's middags in de Maasdijk (in de auto natuurlijk) en wat zie ik?????? Een koppel wielrenners en sommige in een wit met roze en oranje pakje...dit kan geen toeval zijn.....Het zijn een paar echte Dijkhards!!!...nou ze hebben mij niet gezien, want ze zaten op die fiets met een blik op oneindig en wat zagen ze er goed uit!!!!!  Had dus gelijk spijt dat ik mijn pak niet aangedaan had die ochtend.

 

Meiden ik ben er trots op dat ik mezelf ook een 'Dijkhard' mag noemen,  dat moest ik even kwijt.

 

Doeiiii

Groetjes

Jo

 

Luttelgeest is nog ver

Vrienden van ons wonen in Luttelgeest. Een mooie kans om, als het een zondagmiddag visite betreft, de fiets te pakken. De schijn schijnt en een strakke NO wind lacht je toe. Het fijne is dat Luttelgeest ook 135 km NO van Roelofarendsveen ligt. Dus moet je wel heel goed met jezelf kunnen opschieten om dat ritje af te maken.
De lage landen, kale bomen, lange bruggen zijn nou niet bepaald geschikt om je uit de wind te houden. Na Almere begint het tempo al wat af te nemen en de tank raakt een beetje leeg. Oostvaardersplassen nauwelijks iets gehoord dit jaar van stervende runderen of krakkemikkige paarden. Let op volgend jaar weer een overschot aan wild. Alleen voelde ik mezelf wel wat aftakelen. gelukkig Lelystad in zicht. Ik zou langs de Oostkant naar boven fietsen. Dan zou Jan het laatste eindje (pfff 50 km ) met me meerijden. Nog een mueslibar en nog 50 km tegenwind, dat wordt lastig. Strak rijden we naar de Ketelbrug langs kleine bosjes op vooral rechte wegen. de Ketelbrug is in zicht, even uit het zadel omhoog. Ik had bedacht om in het eerste cafe wat we tegen zouden komen een cola te scoren. Dit is westers denken, Er is namelijk geen levende ziel te vinden in die polderdorpen. Emmeloord zij Jan is nog 12 km. NO-wind. Ik ga toch een beetje zwabberen. Zelfs overweg ik om het thuisfront te bellen. iets wat ik nog noooit gedaan heb. Dan gaat er toch echt iets niet goed in de bovenkamer.
Ja gaat allerlei geel rode  gebouwen zien die lijken op tankstations, Mcdonalds. Suiker gilt je hoofd suiker. zwarte vlekken doemen op, de snelheid daalt tot bijna stilstand. Dit is de hongerklop. Emmeloord in zicht, met alle moed die ik nog in me hebt ploeteren we richting dorpsplein. Cola slurp, slurp de tank is weer vol. Nog 8 km naar Luttelgeest. Fluitend.Zo die is binnen!!

De motivatie van de co-piloot

Hier even een klein verhaaltje voor onze Blog.

Jeanet heeft gevraagd of ik een stukje wilde schrijven voor onze/haar Blog. Ik richtte mijn ogen naar de hemel en vroeg me af wie in godsnaam geïnteresseerd is in de avonturen van zes vrouwen van middelbare leeftijd die een rondje in Nederland gaan fietsen. Tot nu toe heeft Jeanet 1 volger op haar Blog en dat ben ik! Maar vooruit, Jeanet is mijn vriendin en haar vriendschap is mij heilig, dus doe ik haar een plezier en schrijf een stukje zodat onze ''volgers'', (ik dus) het kunnen lezen.

De bedoeling van dit hele gebeuren heeft zoals zoveel dingen in het leven, weinig nut. Het is puur en alleen een avontuur voor ons zessen en het zal ons een ervaring rijker maken.

De gehele rit zal worden uitgezet door onze navigator 'Jeanet', die hier een flinke klus aan zal hebben om een rit door 12 provincies, in zes dagen, te verzinnen. Op zich misschien niet zo moeilijk, maar er moet natuurlijk wel gedacht worden aan bepaalde toeristische attracties, die sommigen van ons misschien willen zien, als we toevallig toch in de nabijheid zijn, en dan te bedenken dat we ook nog ergens moeten eten en drinken onderweg, en natuurlijk moeten we 's avonds in een heel gezellig dorpje kunnen overnachten.

Nog even voor de duidelijkheid, er fietsen vier vrouwen,( Jeanet, Ien, Corinne en Yvon) en de twee slimste gaan met de bus. Desiree en ik dus.

Desiree en ik zijn verantwoordelijk voor bepaalde dingen, wat die inhouden weet ik nog niet, maar ik kan mij zo bedenken dat het gaat om eten, drinken, pleisters, re-animatie etc. Ik hoop wel dat het geven van medische hulp beperkt blijft tot het geven van een paracetemolletje 's ochtends voor het fietsen voor de kater die ze hebben opgelopen van een avondje doorzakken. Want laten we eerlijk zijn, fietsen is leuk, maar gezellig met z'n allen de lokale stamkroeg onveilig maken heeft ook wel wat.

Maar goed, we zijn nog niet zo ver, nu het weer een beetje beter wordt, beginnen de fietsvrouwen met trainen. Ons grote avontuur begint pas over een maand of zes, dus ze kunnen nog even oefenen.

Ik ga ook verder met trainen, proost!